прыстро́міцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыстро́млюся |
прыстро́мімся |
| 2-я ас. |
прыстро́мішся |
прыстро́міцеся |
| 3-я ас. |
прыстро́міцца |
прыстро́мяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыстро́міўся |
прыстро́міліся |
| ж. |
прыстро́мілася |
| н. |
прыстро́мілася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыстро́мся |
прыстро́мцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыстро́міўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Прыстро́міцца ’прыладзіцца, уладкавацца, прыстасавацца’, прыстро́млены ’прыладжаны да чаго-небудзь’ (Мат. Гом.), прыстро́м ’прымак’ (Мат. Маг.). Укр. пристроми́ти ’прыкалоць, прабіўшы чым-небудзь вострым (калом, дзідай і пад.)’. Да стром, стро́мкі, стрэ́мка (гл.). Беларускія словы маюць пераважна пераноснае значэнне ў параўнанні з украінскім.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)