прыспо́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыспо́ру прыспо́рым
2-я ас. прыспо́рыш прыспо́рыце
3-я ас. прыспо́рыць прыспо́раць
Прошлы час
м. прыспо́рыў прыспо́рылі
ж. прыспо́рыла
н. прыспо́рыла
Загадны лад
2-я ас. прыспо́р прыспо́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыспо́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыспо́рыць сов., разг.

1. приумно́жить, увели́чить;

2. безл. стать бо́льше;

бу́льбы ~рыла — карто́шки ста́ло бо́льше;

3. уси́литься;

дождж ~рыў — дождь уси́лился

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыспо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм.

1. Прымножыць, павялічыць. Калгас прыспорыў свае багацці. // безас. Стаць больш. Бульбы прыспорыла.

2. Зрабіць спорным, спарнейшым; паскорыць. Круг велікаваты, і Міша прыспорыў хаду. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыспо́рыць ’прымножыць, павялічыць, стаць больш’, ’зрабіць спорным, спарнейшым; паскорыць’ (ТСБМ, Ласт., ТС), прыспор ’тое, што назапашана’; ’прырост’; ’працэнт’ (Ласт.), прыспара́ць ’падаспець у адзін час’ (навагр., Сл. ПЗБ). Рус. смал. приспо́рить ’дастаць, здабыць’, укр. приспори́ти ’прымножыць’, польск. przysporzyć ’тс’. Да спор (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыспара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыспорыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыспо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыспорыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыспо́рваць несов., разг.

1. приумножа́ть, увели́чивать;

2. безл. станови́ться бо́льше;

3. уси́ливаться;

1-3 см. прыспо́рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)