прыспара́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыспара́ю |
прыспара́ем |
| 2-я ас. |
прыспара́еш |
прыспара́еце |
| 3-я ас. |
прыспара́е |
прыспара́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыспара́ў |
прыспара́лі |
| ж. |
прыспара́ла |
| н. |
прыспара́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыспара́й |
прыспара́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
прыспара́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыспара́ць несов., см. прыспо́рваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыспара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыспорыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыспо́рыць ’прымножыць, павялічыць, стаць больш’, ’зрабіць спорным, спарнейшым; паскорыць’ (ТСБМ, Ласт., ТС), прыспор ’тое, што назапашана’; ’прырост’; ’працэнт’ (Ласт.), прыспара́ць ’падаспець у адзін час’ (навагр., Сл. ПЗБ). Рус. смал. приспо́рить ’дастаць, здабыць’, укр. приспори́ти ’прымножыць’, польск. przysporzyć ’тс’. Да спор (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)