Verbum

анлайнавы слоўнік

прыслу́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыслу́жніца ж., в разн. знач. прислу́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыслу́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да прыслужнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыслу́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Слуга (у 1 знач.; уст.).

П. пры гасцініцы.

2. Той, хто імкнецца выслужыцца перад кімн., памагаты (пагард.).

|| ж. прыслу́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прислу́жница прыслу́жніца, -цы ж., паслуга́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

келе́йніца, ‑ы, ж.

1. Прыслужніца пры ігуменні і некаторых іншых манашках.

2. Жанчына, якая жыве ў келлі, у скіце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адалі́ска

(фр. odalisque, ад тур. odalyk = наложніца)

1) рабыня або прыслужніца ў гарэме;

2) палюбоўніца, каханка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)