Verbum

анлайнавы слоўнік

прыслу́жванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыслу́жванне ср.

1. прислу́живание;

2. прислу́живание, услуже́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыслу́жванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыслужваць — прыслужыць і прыслужвацца — прыслужыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыслу́жваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каму (уст.).

Выконваць абавязкі прыслугі (у 2 знач.).

П. за сталом.

|| наз. прыслу́жванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыслужы́цца, -ужу́ся, -у́жышся, -у́жыцца; зак. (разм.).

Тое, што і падслужыцца.

|| незак. прыслу́жвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. прыслу́жванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыслуго́ўванне ср., разг., см. прыслу́жванне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прислу́живание прыслу́жванне, -ння ср., прыслуго́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

услу́живание

1. услуго́ўванне, -ння ср.; дагаджа́нне, -ння ср.;

2. прыслу́жванне, -ння ср., прыслуго́ўванне, -ння ср., слугава́нне, -ння ср.; см. услу́живать^{1, 2};

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)