прысе́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прысе́д |
прысе́ды |
| Р. |
прысе́ду |
прысе́даў |
| Д. |
прысе́ду |
прысе́дам |
| В. |
прысе́д |
прысе́ды |
| Т. |
прысе́дам |
прысе́дамі |
| М. |
прысе́дзе |
прысе́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прысе́д, -ду м., спорт. присе́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысе́д, ‑у, М ‑дзе, м.
У спорце — прысяданне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
przysiad, ~u
м. спарт. прысед; прысяданне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)