прысва́тваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прысва́тваю прысва́тваем
2-я ас. прысва́тваеш прысва́тваеце
3-я ас. прысва́твае прысва́тваюць
Прошлы час
м. прысва́тваў прысва́твалі
ж. прысва́твала
н. прысва́твала
Загадны лад
2-я ас. прысва́твай прысва́твайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прысва́тваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысва́тваць несов., разг. присва́тывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прысватаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысва́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго (разм.).

Знайшоўшы (жаніха, нявесту), пасватаць.

|| незак. прысва́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

присва́тывать несов. прысва́тваць, сва́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысва́твацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прысватацца.

2. Зал. да прысватваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)