прысва́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго (разм.).

Знайшоўшы (жаніха, нявесту), пасватаць.

|| незак. прысва́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысва́таць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прысва́таю прысва́таем
2-я ас. прысва́таеш прысва́таеце
3-я ас. прысва́тае прысва́таюць
Прошлы час
м. прысва́таў прысва́талі
ж. прысва́тала
н. прысва́тала
Загадны лад
2-я ас. прысва́тай прысва́тайце
Дзеепрыслоўе
прош. час прысва́таўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысва́таць сов., разг. присва́тать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысва́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Пасватаць. Дык як толькі яму споўнілася васемнаццаць, бацька і прысватаў яго да Матруны. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысва́таць fréien vi (каго-н. um A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прысва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прысватаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

присва́тать сов., разг., уст. прысва́таць, пасва́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)