Verbum

анлайнавы слоўнік

прыпі́сванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпі́сванне ср. припи́сывание; см. прыпі́сваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпі́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпісваць — прыпісаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпіса́ць, -ішу́, -і́шаш, -і́ша; -ішы́; -і́саны; зак.

1. што. Напісаць у дадатак да чаго-н.

П. некалькі слоў.

2. каго-што. Прылічыць (у 2 знач.) запісаўшы.

П. да прызыўнога ўчастка.

3. што і каму-чаму. Палічыць вынікам чаго-н., зыходным ад каго-, чаго-н., прыналежным каму-н.

Поспех акцёра прыпісалі яго прыгажосці.

П. верш не таму, хто складаў.

|| незак. прыпі́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыпі́ска, -і, 2Ш-пісцы, ж. (да 1 і 2 знач.) і прыпі́сванне, -я, н. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

attribution [ˌætrɪˈbju:ʃn] n. прыпі́сванне, прыдава́нне, надава́нне; прынале́жнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

припи́сывание в разн. знач. прыпі́сванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атрыбу́цыя

(лац. attridutio = прыпісванне)

вызначэнне сапраўднасці, аўтэнтычнасці мастацкага твора, яго аўтара, месца і часу стварэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

припи́ска ж.

1. (действие) прыпі́ска, -кі ж., прыпі́сванне, -ння ср.;

2. (то, что приписано) прыпі́ска, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zúrechnung

f -, -en

1) прыбаўле́нне, налічэ́нне

2) прылічэ́нне

3) прыпі́сванне; гл. zurechnen

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Unterstéllung

f -, -en

1) падтасо́ўка, (ілжы́вае) прыпі́сванне (чаго-н. каму-н.)

2) падпарадкава́нне; вайск. тс. прыда́ча, перападпарадкава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)