прыпя́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпя́ты прыпя́тая прыпя́тае прыпя́тыя
Р. прыпя́тага прыпя́тай
прыпя́тае		 прыпя́тага прыпя́тых
Д. прыпя́таму прыпя́тай прыпя́таму прыпя́тым
В. прыпя́ты (неадуш.)
прыпя́тага (адуш.)		 прыпя́тую прыпя́тае прыпя́тыя (неадуш.)
прыпя́тых (адуш.)
Т. прыпя́тым прыпя́тай
прыпя́таю		 прыпя́тым прыпя́тымі
М. прыпя́тым прыпя́тай прыпя́тым прыпя́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпя́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпя́ты прыпя́тая прыпя́тае прыпя́тыя
Р. прыпя́тага прыпя́тай
прыпя́тае		 прыпя́тага прыпя́тых
Д. прыпя́таму прыпя́тай прыпя́таму прыпя́тым
В. прыпя́ты (неадуш.)
прыпя́тага (адуш.)		 прыпя́тую прыпя́тае прыпя́тыя (неадуш.)
прыпя́тых (адуш.)
Т. прыпя́тым прыпя́тай
прыпя́таю		 прыпя́тым прыпя́тымі
М. прыпя́тым прыпя́тай прыпя́тым прыпя́тых

Кароткая форма: прыпя́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпя́ты разг.

1. повя́занный (наскоро);

2. привя́занный;

3. задёрнутый;

1-3 см. прыпя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпя́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыпяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпну́ты, см. прыпя́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)