прыпуха́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыпуха́ю прыпуха́ем
2-я ас. прыпуха́еш прыпуха́еце
3-я ас. прыпуха́е прыпуха́юць
Прошлы час
м. прыпуха́ў прыпуха́лі
ж. прыпуха́ла
н. прыпуха́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпуха́ць несов. припуха́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпуха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыпухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпу́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -пу́х, -хла; зак.

Трохі ўспухнуць.

Шчака прыпухла.

|| незак. прыпуха́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

припуха́ть несов. прыпуха́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпуха́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. прыпухаць — прыпухнуць. Прыпуханне рук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)