прыпу́дрыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

Злёгку напудрыць сабе твар.

|| незак. прыпу́дрывацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпу́дрыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыпу́друся прыпу́дрымся
2-я ас. прыпу́дрышся прыпу́дрыцеся
3-я ас. прыпу́дрыцца прыпу́драцца
Прошлы час
м. прыпу́дрыўся прыпу́дрыліся
ж. прыпу́дрылася
н. прыпу́дрылася
Загадны лад
2-я ас. прыпу́дрыся прыпу́дрыцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час прыпу́дрыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпу́дрыцца сов. припу́дриться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпу́дрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Злёгку напудрыць сабе твар. Прыпудрыцца перад люстэркам. // перан. Злёгку пакрыцца пылам, мукой і пад. Трава ў канавах і жоўтыя мяцёлкі цытвору на ўзбочынах прыпудрыліся дарожным пылам. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припу́дриться прыпу́дрыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпу́дрывацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыпудрыцца.

2. Зал. да прыпудрываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przypudrować się

зак. прыпудрыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)