прыпрэ́гчы, -рагу́, -ражэ́ш, -ражэ́; -ражо́м, -ражаце́, -рагу́ць; -ро́г, -рэ́гла; -ражы́; -рэ́жаны; зак., каго-што.

Упрэгчы яшчэ, дадаткова.

П. яшчэ аднаго каня.

|| незак. прыпрага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпрэ́гчы

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыпрагу́ прыпражо́м
2-я ас. прыпражэ́ш прыпражаце́
3-я ас. прыпражэ́ прыпрагу́ць
Прошлы час
м. прыпро́г прыпрэ́глі
ж. прыпрэ́гла
н. прыпрэ́гла
Загадны лад
2-я ас. прыпражы́ прыпражы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыпро́гшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпрэ́гчы сов., прям., перен. припря́чь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпрэ́гчы, ‑прагу, ‑пражэш, ‑пражэ; ‑пражом, ‑пражаце, ‑прагуць; пр. прыпрог, ‑прагла і ‑прагла, ‑прагла і ‑прагло; зак., каго-што.

1. Упрэгчы яшчэ, да раней запрэжаных жывёл. На крутым пад’ёме, не спыняючы ходу, мужыкі прыпрэглі яшчэ трох коней. П. Ткачоў.

2. перан. Разм. Прымусіць далучыцца да каго‑, чаго‑н.; прыцягнуць. Паміж сабою дома яны не раз цішком разбіралі падзеі апошніх дзён, а цяпер, на сходзе, трэба ўсё гэта аформіць. А для законнасці яны і старасту Бабіча прыпрэглі сюды. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпрэ́гчы zúspannen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

подпря́чь сов. падпрэ́гчы, прыпрэ́гчы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припря́чь сов. прыпрэ́гчы, мног. папрыпрага́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыпрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпрэ́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыпрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпрагаць — прыпрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)