прыпра́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыпра́вачны |
прыпра́вачная |
прыпра́вачнае |
прыпра́вачныя |
| Р. |
прыпра́вачнага |
прыпра́вачнай
прыпра́вачнае |
прыпра́вачнага |
прыпра́вачных |
| Д. |
прыпра́вачнаму |
прыпра́вачнай |
прыпра́вачнаму |
прыпра́вачным |
| В. |
прыпра́вачны (неадуш.)
прыпра́вачнага (адуш.) |
прыпра́вачную |
прыпра́вачнае |
прыпра́вачныя (неадуш.)
прыпра́вачных (адуш.) |
| Т. |
прыпра́вачным |
прыпра́вачнай
прыпра́вачнаю |
прыпра́вачным |
прыпра́вачнымі |
| М. |
прыпра́вачным |
прыпра́вачнай |
прыпра́вачным |
прыпра́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпра́вачны в разн. знач. припра́вочный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпра́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прыправы. Прыправачны ліст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпра́ва, -ы, мн. -ы, -ра́ў, ж.
Тое, чым прыпраўляюць страву для смаку.
Вострая п.
|| прым. прыпра́вачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
припра́вочный в разн. знач. прыпра́вачны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)