прыпа́йны гл. прыпай, прыпаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпа́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпа́йны прыпа́йная прыпа́йнае прыпа́йныя
Р. прыпа́йнага прыпа́йнай
прыпа́йнае		 прыпа́йнага прыпа́йных
Д. прыпа́йнаму прыпа́йнай прыпа́йнаму прыпа́йным
В. прыпа́йны (неадуш.)
прыпа́йнага (адуш.)		 прыпа́йную прыпа́йнае прыпа́йныя (неадуш.)
прыпа́йных (адуш.)
Т. прыпа́йным прыпа́йнай
прыпа́йнаю		 прыпа́йным прыпа́йнымі
М. прыпа́йным прыпа́йнай прыпа́йным прыпа́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпа́йны припа́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпа́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прымацаваны да чаго‑н. паяннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпа́й, -ю, м.

Прымёрзлы да берага лёд.

|| прым. прыпа́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. што. Прырабіць паяннем.

П. ручку да чайніка.

2. што і каму. Вынесці судовае рашэнне ў адносінах да каго-н. (разм., неадабр.).

Яму прыпаялі пяць гадоў турмы.

|| незак. прыпа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыпа́йванне, -я, н. (да 1 знач.) і прыпа́йка, -і, ДМ -ЙЦЫ, ж. (да 1 знач.).

|| прым. прыпа́йны, -ая, -ае і прыпа́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

припа́йный техн. прыпа́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)