прыпа́ечны гл. прыпаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпа́ечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпа́ечны прыпа́ечная прыпа́ечнае прыпа́ечныя
Р. прыпа́ечнага прыпа́ечнай
прыпа́ечнае		 прыпа́ечнага прыпа́ечных
Д. прыпа́ечнаму прыпа́ечнай прыпа́ечнаму прыпа́ечным
В. прыпа́ечны прыпа́ечную прыпа́ечнае прыпа́ечныя
Т. прыпа́ечным прыпа́ечнай
прыпа́ечнаю		 прыпа́ечным прыпа́ечнымі
М. прыпа́ечным прыпа́ечнай прыпа́ечным прыпа́ечных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. што. Прырабіць паяннем.

П. ручку да чайніка.

2. што і каму. Вынесці судовае рашэнне ў адносінах да каго-н. (разм., неадабр.).

Яму прыпаялі пяць гадоў турмы.

|| незак. прыпа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыпа́йванне, -я, н. (да 1 знач.) і прыпа́йка, -і, ДМ -ЙЦЫ, ж. (да 1 знач.).

|| прым. прыпа́йны, -ая, -ае і прыпа́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)