прынцыпа́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прынцыпа́т
Р. прынцыпа́ту
Д. прынцыпа́ту
В. прынцыпа́т
Т. прынцыпа́там
М. прынцыпа́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прынцыпа́т, -ту м., ист. принципа́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прынцыпат 1/126, 569; 9/214

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прынцыпа́т, ‑у, М ‑паце, м.

У Старажытным Рыме — дзяржаўны лад, пры якім захоўваліся рэспубліканскія ўстановы, але фактычна ўлада належала імператару, які лічыўся першым сярод роўных.

[Лац. principatus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынцыпат

т. 13, с. 75

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прынцыпа́т

(лац. principatus = кіруючая роля, імператарская ўлада)

форма дзяржаўнага кіравання ў Стараж. Рыме (1 ст. да н.э. — 2 ст. н.э.), пры якой захоўваліся рэспубліканскія ўстановы, але фактычна ўлада належала імператару, што лічыўся першым сярод роўных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

принципа́т ист. прынцыпа́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)