прынаня́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прынаня́ты |
прынаня́тая |
прынаня́тае |
прынаня́тыя |
| Р. |
прынаня́тага |
прынаня́тай прынаня́тае |
прынаня́тага |
прынаня́тых |
| Д. |
прынаня́таму |
прынаня́тай |
прынаня́таму |
прынаня́тым |
| В. |
прынаня́ты (неадуш.) прынаня́тага (адуш.) |
прынаня́тую |
прынаня́тае |
прынаня́тыя (неадуш.) прынаня́тых (адуш.) |
| Т. |
прынаня́тым |
прынаня́тай прынаня́таю |
прынаня́тым |
прынаня́тымі |
| М. |
прынаня́тым |
прынаня́тай |
прынаня́тым |
прынаня́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прынаня́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прынаня́ты |
прынаня́тая |
прынаня́тае |
прынаня́тыя |
| Р. |
прынаня́тага |
прынаня́тай прынаня́тае |
прынаня́тага |
прынаня́тых |
| Д. |
прынаня́таму |
прынаня́тай |
прынаня́таму |
прынаня́тым |
| В. |
прынаня́ты (неадуш.) прынаня́тага (адуш.) |
прынаня́тую |
прынаня́тае |
прынаня́тыя (неадуш.) прынаня́тых (адуш.) |
| Т. |
прынаня́тым |
прынаня́тай прынаня́таю |
прынаня́тым |
прынаня́тымі |
| М. |
прынаня́тым |
прынаня́тай |
прынаня́тым |
прынаня́тых |
Кароткая форма: прынаня́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прынаня́ты разг. прина́нятый; см. прынаня́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)