прымірэ́нчы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прымірэ́нчы |
прымірэ́нчая |
прымірэ́нчае |
прымірэ́нчыя |
| Р. |
прымірэ́нчага |
прымірэ́нчай прымірэ́нчае |
прымірэ́нчага |
прымірэ́нчых |
| Д. |
прымірэ́нчаму |
прымірэ́нчай |
прымірэ́нчаму |
прымірэ́нчым |
| В. |
прымірэ́нчы (неадуш.) прымірэ́нчага (адуш.) |
прымірэ́нчую |
прымірэ́нчае |
прымірэ́нчыя (неадуш.) прымірэ́нчых (адуш.) |
| Т. |
прымірэ́нчым |
прымірэ́нчай прымірэ́нчаю |
прымірэ́нчым |
прымірэ́нчымі |
| М. |
прымірэ́нчым |
прымірэ́нчай |
прымірэ́нчым |
прымірэ́нчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прымірэ́нчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прымірэ́нчы |
прымірэ́нчая |
прымірэ́нчае |
прымірэ́нчыя |
| Р. |
прымірэ́нчага |
прымірэ́нчай прымірэ́нчае |
прымірэ́нчага |
прымірэ́нчых |
| Д. |
прымірэ́нчаму |
прымірэ́нчай |
прымірэ́нчаму |
прымірэ́нчым |
| В. |
прымірэ́нчы (неадуш.) прымірэ́нчага (адуш.) |
прымірэ́нчую |
прымірэ́нчае |
прымірэ́нчыя (неадуш.) прымірэ́нчых (адуш.) |
| Т. |
прымірэ́нчым |
прымірэ́нчай прымірэ́нчаю |
прымірэ́нчым |
прымірэ́нчымі |
| М. |
прымірэ́нчым |
прымірэ́нчай |
прымірэ́нчым |
прымірэ́нчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прымірэ́нчы примире́нческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прымірэ́нчы, ‑ая, ‑ае.
1. Які садзейнічае прымірэнню, выказвае згоду. Прымірэнчы тон. □ Дзед Пранук сустракаў .. [Палашку] прымірэнчай рэплікай: — Вось і скварку з’ямо. Лынькоў.
2. Які мае адносіны да прымірэнца, прымірэнства. Прымірэнчыя настроі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прымірэ́нчы versöhnlerisch; opportunístisch
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прымірэ́нства, -а, н.
Паводзіны таго, хто імкнецца любой цаной згладзіць супярэчнасці, пазбегнуць канфліктаў.
|| прым. прымірэ́нчы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
примире́нческий полит. прымірэ́нчы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыміры́цельны, ‑ая, ‑ае.
Які садзейнічае прымірэнню, прымірэнчы. Прымірыцельны тон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pojednawczy
прымірэнчы;
ton pojednawczy — прымірэнчы тон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ugodowy
прымірэнчы, згодніцкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)