прымудрава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прымудру́ю |
прымудру́ем |
| 2-я ас. |
прымудру́еш |
прымудру́еце |
| 3-я ас. |
прымудру́е |
прымудру́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прымудрава́ў |
прымудрава́лі |
| ж. |
прымудрава́ла |
| н. |
прымудрава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прымудру́й |
прымудру́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прымудрава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прымудрава́ць сов., разг. приду́мать; изобрести́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прымудрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Разм. Прыдумаць што‑н. новае, мудрагелістае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прымудрава́ць разм. erdénken* vt, áusdenken* vt, ersínnen* vt; erfínden* vt (вынайсці)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Прыму́дры (пріму́дры) ’выдумкі, вычваранне’ (Юрч. СНС). Бяссуфікснае ўтварэнне ад прымудрава́ць, якое ад мудрава́ць (гл.). Параўн. рус. смал., дан. примудря́ться ’ўмудрацца, ухітрацца; лаўчыцца’, укр. примудрува́ти ’прыдумаць, ухітрыцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)