прымру́жыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прымру́жу |
прымру́жым |
| 2-я ас. |
прымру́жыш |
прымру́жыце |
| 3-я ас. |
прымру́жыць |
прымру́жаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прымру́жыў |
прымру́жылі |
| ж. |
прымру́жыла |
| н. |
прымру́жыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прымру́ж |
прымру́жце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прымру́жыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прымру́жыць сов., обл. (глаза) прикры́ть, закры́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прымру́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.
Абл. Прыжмурыць (вочы). Так пасля добрага грыбнога дня, як толькі прымружыш вочы, мрояцца чорнагаловыя крамяныя баравічкі. Сіпакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прижму́рить сов. прыжму́рыць, прымру́жыць, прыплю́шчыць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)