прымо́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Лекавая вадкасць, якой змочваюць вату, марлю для прыкладвання да хворага месца.

П. да вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прымо́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прымо́чка прымо́чкі
Р. прымо́чкі прымо́чак
Д. прымо́чцы прымо́чкам
В. прымо́чку прымо́чкі
Т. прымо́чкай
прымо́чкаю		 прымо́чкамі
М. прымо́чцы прымо́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прымо́чка ж. примо́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымо́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прымачыць (у 2 знач.).

2. Лекавая вадкасць, якой замочваюць вату, марлю і пад. для прыкладвання да хворага месца. Свінцовая прымочка. □ Чорны валасаты дзед .. клаў ..[Юрыю] на галаву прымочкі, штогадзіны прыносіў піць. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымо́чка ж мед féuchter Kühlverband;

прымо́чка для вачэ́й Áugenwasser n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

примо́чка прымо́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lotion [ˈləʊʃn] n.

1. прымо́чка

2. ласьён

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

poultice

[ˈpoʊltəs]

1.

n.

прымо́чка, прыпа́рка f. (як лек)

2.

v.

рабі́ць каму́ прымо́чку або́ прыпа́рку (з гарчы́цы, зёлак)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)