прымкнуты - Пошук

прымкну́ты

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прымкну́ты	прымкну́тая	прымкну́тае	прымкну́тыя
Р.	прымкну́тага	прымкну́тай прымкну́тае	прымкну́тага	прымкну́тых
Д.	прымкну́таму	прымкну́тай	прымкну́таму	прымкну́тым
В.	прымкну́ты (неадуш.) прымкну́тага (адуш.)	прымкну́тую	прымкну́тае	прымкну́тыя (неадуш.) прымкну́тых (адуш.)
Т.	прымкну́тым	прымкну́тай прымкну́таю	прымкну́тым	прымкну́тымі
М.	прымкну́тым	прымкну́тай	прымкну́тым	прымкну́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымкну́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прымкну́ты	прымкну́тая	прымкну́тае	прымкну́тыя
Р.	прымкну́тага	прымкну́тай прымкну́тае	прымкну́тага	прымкну́тых
Д.	прымкну́таму	прымкну́тай	прымкну́таму	прымкну́тым
В.	прымкну́ты (неадуш.) прымкну́тага (адуш.)	прымкну́тую	прымкну́тае	прымкну́тыя (неадуш.) прымкну́тых (адуш.)
Т.	прымкну́тым	прымкну́тай прымкну́таю	прымкну́тым	прымкну́тымі
М.	прымкну́тым	прымкну́тай	прымкну́тым	прымкну́тых

Кароткая форма: прымкну́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымкну́ты

1. в разн. знач. при́мкнутый;

2. за́пертый, за́мкнутый (временно)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымкну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прымкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

при́мкнутый прымкну́ты; см. примкну́ть¹;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прымкну́ць ’закрыць, зачыніць няпоўнасцю; прысунуцца блізка, шчыльна да чаго-небудзь; стаць прыхільнікам, удзельнікам у якой-небудзь справе’ (ТСБМ), ’замкнуць ненадоўга’, прымкну́ты ’тс’ (брасл., драг., Сл. ПЗБ), прымукну́ць, прымыкну́ць ’замкнуць ненадзейна’, прыму́кваць ’прымацоўваць’ (ТС); сюды ж з развіццём значэння ’далучыцца’ зваротнае прымкну́цца ’ўзяцца шчыра (за работу)’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Да рэдкага мкнуць ’пацягнуць, ударыць дубцом’, ’кінуцца бегчы’, мкну́цца ’крануцца з месца; ударыцца; паткнуцца’ (Нас.), гл. мкаць. Усходнеславянскае ўтварэнне, параўн. рус. примкну́ть ’далучыцца’, дыял. примкну́ться ’далучыцца’, ’налегчы (на вёслы)’, укр. примкну́ти ’прычыніць, зачыніць няпоўнасцю; стаць прыхільнікам, паслядоўнікам чаго-, каго-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum