прыме́шванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыме́шванне
Р. прыме́швання
Д. прыме́шванню
В. прыме́шванне
Т. прыме́шваннем
М. прыме́шванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыме́шванне I ср. приме́шивание; см. прыме́шваць I

прыме́шванне II ср. приме́шивание; см. прыме́шваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыме́шванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымешваць ​1 — прымясіць.

прыме́шванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымешваць ​2 — прымяшаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

domieszanie

н. прымешванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)