прыку́рваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыку́рваю прыку́рваем
2-я ас. прыку́рваеш прыку́рваеце
3-я ас. прыку́рвае прыку́рваюць
Прошлы час
м. прыку́рваў прыку́рвалі
ж. прыку́рвала
н. прыку́рвала
Загадны лад
2-я ас. прыку́рвай прыку́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыку́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыку́рваць несов. прику́ривать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыкурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкуры́ць, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны; зак., што.

Запаліць папяросу.

|| незак. прыку́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыку́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыку́рваць, прыкуры́ць ánrauchen vt;

даць прыкуры́ць j-m das Féuer zúreichen [gében*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прику́ривать несов. прыку́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкурваць — прыкурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przypalać

незак.

1. прыпякаць;

2. прыкурваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odpalać

незак.

1. запальваць (ад чаго);

odpalać papierosa — прыкурваць ад іншай папяросы;

2. страляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)