прыко́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прыко́пка
Р. прыко́пкі
Д. прыко́пцы
В. прыко́пку
Т. прыко́пкай
прыко́пкаю
М. прыко́пцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыко́пка ж. прико́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыко́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкопваць — прыкапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прико́пка ж., сад. прыко́пка, -кі ж., прыко́пванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)