прыкмяча́ць гл. прымеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкмяча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыкмяча́ю прыкмяча́ем
2-я ас. прыкмяча́еш прыкмяча́еце
3-я ас. прыкмяча́е прыкмяча́юць
Прошлы час
м. прыкмяча́ў прыкмяча́лі
ж. прыкмяча́ла
н. прыкмяча́ла
Загадны лад
2-я ас. прыкмяча́й прыкмяча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыкмяча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыкмяча́ць несов., см. прымяча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкмяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыкмеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкме́ціць, прыкмяча́ць разм. bemérken vt, mérken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыме́ціць і прыкме́ціць, -е́чу, -е́ціш, -е́ціць; -е́чаны; зак., каго-што і са злуч. «што».

Заўважыць, звярнуць увагу на каго-, што-н.

Гэту птушку цяжка п. сярод пасохлай травы.

Я гэтага чалавека даўно прымеціў.

|| незак. прымяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прыкмяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкмяча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыкмеціцца.

2. Зал. да прыкмячаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подмеча́ть несов. падмяча́ць; (замечать) заўважа́ць, прымяча́ць, разг. прыкмяча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкме́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Назіральны, здольны ўсё прыкмячаць і запамінаць. У рамястве .. [Васіль] быў здатным, прыкметлівым, а ў гаспадарскіх справах часта спатыкаўся. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gewáhren

vt высок. прыкмяча́ць, заўважа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)