прыкармі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыкармлю́ прыко́рмім
2-я ас. прыко́рміш прыко́рміце
3-я ас. прыко́рміць прыко́рмяць
Прошлы час
м. прыкармі́ў прыкармі́лі
ж. прыкармі́ла
н. прыкармі́ла
Загадны лад
2-я ас. прыкармі́ прыкармі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыкармі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыкармі́ць сов.

1. (приручить — о животных) прикорми́ть;

2. (дополнительно) подкорми́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго-што.

Даць якую‑н. дадатковую ежу, корм; падкарміць. — А ёй [Марылі] там дзецям есці наварыць — невялікая работа. Яшчэ і сваіх дзяцей там лепш прыкорміць. Чорны. // Даючы корм, прыманіць, прынадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыко́рмлены прико́рмленный; см. прыкармі́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыко́рмліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкормліваць — прыкарміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прикорми́ть сов. (приручить — о животных) прыручы́ць, прыкармі́ць; (приманить) прына́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыко́рмліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да прыкарміць.

2. Карміць чым‑н. дадаткова (пра грудных дзяцей).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыко́рм, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкормліваць — прыкарміць.

2. Тое, чым прыкормліваюць. Прыкорм для жывёлы. Прыкорм для рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыко́рмліваць несов.

1. (приручать — о животных) прика́рмливать;

2. (дополнительно) прика́рмливать, подка́рмливать;

1, 2 см. прыкармі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)