прыка́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыка́зны прыка́зная прыка́знае прыка́зныя
Р. прыка́знага прыка́знай
прыка́знае		 прыка́знага прыка́зных
Д. прыка́знаму прыка́знай прыка́знаму прыка́зным
В. прыка́зны (неадуш.)
прыка́знага (адуш.)		 прыка́зную прыка́знае прыка́зныя (неадуш.)
прыка́зных (адуш.)
Т. прыка́зным прыка́знай
прыка́знаю		 прыка́зным прыка́знымі
М. прыка́зным прыка́знай прыка́зным прыка́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыка́зны ист.

1. прил. прика́зный;

~ныя лю́дзі — прика́зные лю́ди;

2. в знач. сущ. прика́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыка́зны, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да прыказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прика́зный

1. прил. зага́дны;

2. прил., ист. прыка́зны;

прика́зные лю́ди прыка́зныя лю́дзі;

3. прил. (канцелярский) уст., пренебр. канцыля́рскі;

прика́зный стиль канцыля́рскі стыль;

4. сущ., ист. прыка́зны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)