прыкава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прыкуе́цца прыкую́цца
Прошлы час
м. прыкава́ўся прыкава́ліся
ж. прыкава́лася
н. прыкава́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыкава́цца сов. прикова́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкава́цца, ‑куецца; зак.

1. Прымацавацца шляхам коўкі.

2. перан. Стаць неадрыўна пакіраваным на каго‑, што‑н. (пра ўвагу, погляд і пад.). Позірк .. вачэй [Аляксея] прыкаваўся да маленькай маўклівай дзяўчынкі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прикова́ться прыкава́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыко́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыкавацца.

2. Зал. да прыкоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыко́ўвацца несов., возвр., страд. прико́вываться; см. прыкава́цца, прыко́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)