прызё́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прызё́рка прызё́ркі
Р. прызё́ркі прызё́рак
Д. прызё́рцы прызё́ркам
В. прызё́рку прызё́рак
Т. прызё́ркай
прызё́ркаю		 прызё́ркамі
М. прызё́рцы прызё́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прызёрка ж., разг. призёрша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прызёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да прызёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік спаборніцтва, які атрымаў прыз¹.

П. рэспубліканскага першынства.

|| ж. прызёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. прызёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

призёрша разг. прызёрка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)