прызнача́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прызнача́юся прызнача́емся
2-я ас. прызнача́ешся прызнача́ецеся
3-я ас. прызнача́ецца прызнача́юцца
Прошлы час
м. прызнача́ўся прызнача́ліся
ж. прызнача́лася
н. прызнача́лася
Дзеепрыслоўе
цяп. час прызнача́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прызнача́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да прызначаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызнача́цца bestímmt sein (для каго-н., чаго-н. für A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

предназнача́ться страд. прызнача́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уготовля́ться страд. падрыхто́ўвацца, нарыхто́ўвацца; прызнача́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назнача́ться страд.

1. назнача́цца, прызнача́цца;

2. вызнача́цца; назнача́цца; прызнача́цца; ста́віцца; накіро́ўвацца; см. назнача́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приуро́чиваться страд. прымярко́ўвацца, прызнача́цца, прыстасо́ўвацца; адно́сіцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угота́вливаться страд. падрыхто́ўвацца, нарыхто́ўвацца, рыхтава́цца; прызнача́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назнача́цца разм. зал. стан bestímmt [féstgesetzt, féstgelegt] wérden; гл. тс. прызначацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наряжа́ться​II несов., страд. прызнача́цца (у нара́д); (посылаться) пасыла́цца, выпраўля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)