прызва́цца, -заву́ся, -заве́шся, -заве́цца; -завёмся, -завяце́ся, -заву́цца; -завіся; зак. (разм.).

Пайсці ў армію па прызыве.

|| незак. прызыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прызва́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прызаву́ся прызавё́мся
2-я ас. прызаве́шся прызавяце́ся
3-я ас. прызаве́цца прызаву́цца
Прошлы час
м. прызва́ўся прызва́ліся
ж. прызва́лася
н. прызва́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час прызва́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прызва́цца, ‑завуся, ‑завешся, ‑завецца; ‑завёмся, ‑завяцеся; зак.

Разм. Пайсці ў армію па прызыву. І Ігнась падаваўся далей на ўсход, каб усё ж прызвацца ў войска. Гурскі. — А чаму табе, браце, у Мінскім ваенкамаце Не прызвацца было?.. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызыва́цца гл. прызвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прызыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прызвацца.

2. Зал. да прызываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)