прыдзі́ра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -дзір (разм.).

Прыдзірлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыдзі́ра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыдзі́ра прыдзі́ры
Р. прыдзі́ры прыдзі́р
Д. прыдзі́ру прыдзі́рам
В. прыдзі́ру прыдзі́р
Т. прыдзі́рам прыдзі́рамі
М. прыдзі́ру прыдзі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыдзі́ра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыдзі́ра прыдзі́ры
Р. прыдзі́ры прыдзі́р
Д. прыдзі́ры прыдзі́рам
В. прыдзі́ру прыдзі́р
Т. прыдзі́рай
прыдзі́раю		 прыдзі́рамі
М. прыдзі́ры прыдзі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыдзі́ра м. и ж., разг. приди́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыдзі́ра, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Прыдзірлівы чалавек. Адны знаходзілі.. [інспектара] чалавекам, з якім яшчэ жыць можна; другія ж, наадварот, даводзілі, што ён — прыдзіра, з кожнага глупства робіць цэлую справу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыдзі́ра м., ж. разм. Nörgler m -s, -, Mäkler m -s, -, Méckerer m -s, -; Krítt(e)ler m -s, -; Nörglerin f -, -nen, Mäklerin f -, -nen (пра жанчыну)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

knocker [ˈnɒkə] n.

1. малато́к або́ кальцо́ (на знадворных дзвярах)

2. прыдзі́ра, прычэ́па

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Nörgler

m -s, - пагардл. прыдзі́ра, бурку́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

приди́ра разг. прыдзі́ра, -ры м. и ж., прычэ́па, -пы м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

faultfinder

[ˈfɔlt,faɪndər]

n.

прычэ́па, прыдзі́ра m. & f.; крытыка́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)