Прыдаро́жжа

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Прыдаро́жжа
Р. Прыдаро́жжа
Д. Прыдаро́жжу
В. Прыдаро́жжа
Т. Прыдаро́жжам
М. Прыдаро́жжы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыдаро́жжа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыдаро́жжа
Р. прыдаро́жжа
Д. прыдаро́жжу
В. прыдаро́жжа
Т. прыдаро́жжам
М. прыдаро́жжы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыдаро́жжа, ‑а, н.

Месца паабапал дарогі. Наплываюць з прыдарожжа пахі вясковага вечара — натапыранага альховага лісця. Пташнікаў. Усё гудуць на прыдарожжы Тэлеграфныя слупы. Прыходзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыдарожжа (в., Гомельская вобл.) 2/177

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паўздаро́жжа Месца, паласа ўздоўж дарогі (Слаўг.). Тое ж пры́даражжа, пры́дараж, прыдарожжа (Слаўг.).

□ ф-к Прыдарожжа (Віц. К. 1851).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)