прыго́ртваць гл. прыгарнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыго́ртваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыго́ртваю прыго́ртваем
2-я ас. прыго́ртваеш прыго́ртваеце
3-я ас. прыго́ртвае прыго́ртваюць
Прошлы час
м. прыго́ртваў прыго́ртвалі
ж. прыго́ртвала
н. прыго́ртвала
Загадны лад
2-я ас. прыго́ртвай прыго́ртвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыго́ртваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыго́ртваць несов.

1. (что-л. сыпучее) пригреба́ть;

2. прижима́ть (к груди́), ласка́ть;

3. перен., разг. (присваивать что-л.) загреба́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыгарнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгарну́ць, -арну́, -о́рнеш, -о́рне; -арні; -о́рнуты; зак.

1. што. Прыгрэбці, зграбаючы, сабраць каля чаго-н.

П. жар да чыгункоў.

2. што чым. Прыкрыць, прысыпаць чым-н.

П. зямлёй карэнне.

3. каго (што). 3 ласкаю, пяшчотай прытуліць да сябе.

П. дачку.

|| незак. прыго́ртваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыго́ртвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыгарнуцца.

2. Зал. да прыгортваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыго́ртванне ср. пригреба́ние; см. прыго́ртваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пригреба́ть несов.

1. прыграба́ць; (только о чём-л. сыпучем) прыго́ртваць;

2. (вёслами) прывясло́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыго́ртвацца несов.

1. прижима́ться, льнуть;

2. страд. пригреба́ться; прижима́ться; см. прыго́ртваць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Віну́ць ’прыгалубіць, прыгортваць, прысвойваць, абгортваць’ (Нас.), віну́цца ’гарнуцца, хіліцца, туліцца’; ’быць старанным, руплівым’; ’прыставаць’ (Гарэц., Нас.). Польск. winąć ’віцца’, winnąć się ’слацца, абвалаквацца’; ’круціцца’, чэш. кніжн. vinouti ’прыціскаць’, vinouti se ’туліцца, гарнуцца’, славац. vinúť ’туліць, прыгарнуць (да сябе)’, vinúť sa ’туліцца, гарнуцца’; ’кружыцца вакол чаго-небудзь’; ’узнімацца, віцца вакол чаго-небудзь’; ’ціха выходзіць з сярэдзіны (пра гук)’, серб.-харв. ви́нути ’вільнуць (хвастом)’; ’узняць, ускінуць’, ви́нути се ’ўзляцець, узняцца’. Прасл. vinǫti. Утворана пры дапамозе суф. ‑nǫ ад дзеяслова viti ’віць’ (гл.). У гэтай лексеме суф. ‑nǫ‑ не мае значэння аднаразовасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)