прыго́рнены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыго́рнены |
прыго́рненая |
прыго́рненае |
прыго́рненыя |
| Р. |
прыго́рненага |
прыго́рненай прыго́рненае |
прыго́рненага |
прыго́рненых |
| Д. |
прыго́рненаму |
прыго́рненай |
прыго́рненаму |
прыго́рненым |
| В. |
прыго́рнены (неадуш.) прыго́рненага (адуш.) |
прыго́рненую |
прыго́рненае |
прыго́рненыя (неадуш.) прыго́рненых (адуш.) |
| Т. |
прыго́рненым |
прыго́рненай прыго́рненаю |
прыго́рненым |
прыго́рненымі |
| М. |
прыго́рненым |
прыго́рненай |
прыго́рненым |
прыго́рненых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыго́рнены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыго́рнены |
прыго́рненая |
прыго́рненае |
прыго́рненыя |
| Р. |
прыго́рненага |
прыго́рненай прыго́рненае |
прыго́рненага |
прыго́рненых |
| Д. |
прыго́рненаму |
прыго́рненай |
прыго́рненаму |
прыго́рненым |
| В. |
прыго́рнены (неадуш.) прыго́рненага (адуш.) |
прыго́рненую |
прыго́рненае |
прыго́рненыя (неадуш.) прыго́рненых (адуш.) |
| Т. |
прыго́рненым |
прыго́рненай прыго́рненаю |
прыго́рненым |
прыго́рненымі |
| М. |
прыго́рненым |
прыго́рненай |
прыго́рненым |
прыго́рненых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)