Verbum

анлайнавы слоўнік

прыгоннае права

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Прыгоннае права 1/280, 286; 2/262; 3/167, 209; 4/164, 492; 5/242; 8/72, 87, 595; 10/164, 167, 550; 12/90—91, 94—95, 108

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прыго́нны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прыго́нны	прыго́нная	прыго́ннае	прыго́нныя
Р.	прыго́ннага	прыго́ннай прыго́ннае	прыго́ннага	прыго́нных
Д.	прыго́ннаму	прыго́ннай	прыго́ннаму	прыго́нным
В.	прыго́нны (неадуш.) прыго́ннага (адуш.)	прыго́нную	прыго́ннае	прыго́нныя (неадуш.) прыго́нных (адуш.)
Т.	прыго́нным	прыго́ннай прыго́ннаю	прыго́нным	прыго́ннымі
М.	прыго́нным	прыго́ннай	прыго́нным	прыго́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыго́нніцтва, -а, н.

1. Тое, што і прыгоннае права.

2. Рэакцыйная ідэалогія прыхільнікаў прыгоннага права.

|| прым. прыго́нніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

serfdom [ˈsɜ:fdəm] n. hist. прыго́ннае пра́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

па́ншчына, -ы, ж.

1. Пры прыгонным праве: дармавая прымусовая праца сялян на пана.

Адбываць паншчыну.

2. Прыгоннае права (разм.).

|| прым. па́ншчынны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Léibeigenschaft

f - гіст. прыго́ннае пра́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

serfdom

[ˈsɜ:rfdəm]

прыго́н -у m., прыго́ннае пра́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

прыго́нны², -ая, -ае.

1. гл. прыгон².

2. Які адносіцца да грамадскага ладу, пры якім памешчык меў права на прымусовую працу, маёмасць і асобу, прымацаваных да зямлі і належачых яму сялян.

Прыгоннае права (грамадскі лад, заснаваны на такім праве памешчыка). Прыгонная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стажа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., што.

Разм. Складаць, кідаць сена ў стагі. / у вобразным ужыв. Мярэжкамі пена Плыла ля паэта. Стажарыла сена Прыгоннае лета. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)