Прыго́жае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Прыго́жае
Р. Прыго́жага
Д. Прыго́жаму
В. Прыго́жае
Т. Прыго́жым
М. Прыго́жым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыго́жае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. прыго́жае
Р. прыго́жага
Д. прыго́жаму
В. прыго́жае
Т. прыго́жым
М. прыго́жым

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыго́жае сущ. прекра́сное;

пачуццё ~жага — чу́вство прекра́сного

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгожае

т. 13, с. 61

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прыго́жы, -ая, -ае.

1. Які прыносіць асалоду позірку, прыемны знешнім выглядам, гарманічнасцю, стройнасцю.

Прыгожая жанчына.

П. від.

Прыгожая музыка.

Прыгожа (прысл.) пісаць.

Прыгожыя рухі.

2. Поўны ўнутранага зместу, высокамаральны.

П. ўчынак.

3. Эфектыўны знешне, але беззмястоўны.

Прыгожыя словы.

П. жэст.

4. у знач. наз. прыго́жае, -ага, н. Тое, што адпавядае ідэалам прыгажосці, хараства.

Навука аб прыгожым (эстэтыка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыго́жы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыго́жы прыго́жая прыго́жае прыго́жыя
Р. прыго́жага прыго́жай
прыго́жае		 прыго́жага прыго́жых
Д. прыго́жаму прыго́жай прыго́жаму прыго́жым
В. прыго́жы (неадуш.)
прыго́жага (адуш.)		 прыго́жую прыго́жае прыго́жыя (неадуш.)
прыго́жых (адуш.)
Т. прыго́жым прыго́жай
прыго́жаю		 прыго́жым прыго́жымі
М. прыго́жым прыго́жай прыго́жым прыго́жых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзіво́сна-прыго́жы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіво́сна-прыго́жы дзіво́сна-прыго́жая дзіво́сна-прыго́жае дзіво́сна-прыго́жыя
Р. дзіво́сна-прыго́жага дзіво́сна-прыго́жай
дзіво́сна-прыго́жае		 дзіво́сна-прыго́жага дзіво́сна-прыго́жых
Д. дзіво́сна-прыго́жаму дзіво́сна-прыго́жай дзіво́сна-прыго́жаму дзіво́сна-прыго́жым
В. дзіво́сна-прыго́жы (неадуш.)
дзіво́сна-прыго́жага (адуш.)		 дзіво́сна-прыго́жую дзіво́сна-прыго́жае дзіво́сна-прыго́жыя (неадуш.)
дзіво́сна-прыго́жых (адуш.)
Т. дзіво́сна-прыго́жым дзіво́сна-прыго́жай
дзіво́сна-прыго́жаю		 дзіво́сна-прыго́жым дзіво́сна-прыго́жымі
М. дзіво́сна-прыго́жым дзіво́сна-прыго́жай дзіво́сна-прыго́жым дзіво́сна-прыго́жых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вышыва́нне, -я, н.

1. гл. вышыць.

2. Тое, што вышыта або вышываецца.

Прыгожае в. на падушках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пісьме́нства, -а, н.

Тое, што і пісьменнасць.

Старажытнае беларускае п.

◊

Прыгожае пісьменства — тое, што і мастацкая літаратура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абрамле́нне, -я, н.

1. гл. абраміць.

2. Устаўленае што-н. у рамку; што-н. акружанае.

Прыгожае а. партрэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)