прыгна́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыгна́ны прыгна́ная прыгна́нае прыгна́ныя
Р. прыгна́нага прыгна́най
прыгна́нае		 прыгна́нага прыгна́ных
Д. прыгна́наму прыгна́най прыгна́наму прыгна́ным
В. прыгна́ны (неадуш.)
прыгна́нага (адуш.)		 прыгна́ную прыгна́нае прыгна́ныя (неадуш.)
прыгна́ных (адуш.)
Т. прыгна́ным прыгна́най
прыгна́наю		 прыгна́ным прыгна́нымі
М. прыгна́ным прыгна́най прыгна́ным прыгна́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгна́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыгна́ны прыгна́ная прыгна́нае прыгна́ныя
Р. прыгна́нага прыгна́най
прыгна́нае		 прыгна́нага прыгна́ных
Д. прыгна́наму прыгна́най прыгна́наму прыгна́ным
В. прыгна́ны (неадуш.)
прыгна́нага (адуш.)		 прыгна́ную прыгна́нае прыгна́ныя (неадуш.)
прыгна́ных (адуш.)
Т. прыгна́ным прыгна́най
прыгна́наю		 прыгна́ным прыгна́нымі
М. прыгна́ным прыгна́най прыгна́ным прыгна́ных

Кароткая форма: прыгна́на.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгна́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыгнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыго́нны¹, -ая, -ае.

Прыгнаны, дастаўлены (сухім або водным шляхам) з іншага месца.

П. лес.

Прыгонная жывёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

при́гнанный​I (к пригна́ть​I) прыгна́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

при́гнанный​II (прилаженный) прыгна́ны, дапу́шчаны; см. пригна́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приби́тый прыбі́ты, мног. папрыбіва́ны; (волной — ещё) прыгна́ны, мног. папрыганя́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подо́гнанный

1. падагна́ны;

2. (пригнанный) падагна́ны, мног. пападганя́ны, прыгна́ны, дапу́шчаны; (приложенный) прыла́джаны, мног. папрыла́джваны, прыстро́ены; см. подогна́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыго́нны ​1, ‑ая, ‑ае.

Прыгнаны, дастаўлены (сухім або водным шляхам) з другога месца. Прыгонны лес. Прыгонная жывёла.

прыго́нны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прыгону (у 2, 3 знач.). Прыгонная гаспадарка.

2. Які з’яўляецца ўласнасцю памешчыкапрыгонніка, належыць яму. Прыгонныя сяляне. Прыгонны майстар. Прыгонны тэатр. Прыгонны акцёр. / у знач. наз. прыго́нны, ‑ага, м.; прыго́нная, ‑ай, ж. З суседняга маёнтка пана Чапкоўскага ўцёк прыгонны. Бядуля.

•••

Прыгоннае права гл. права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

záckig

a

1) зубча́сты

2) перан. малайцава́ты, бадзёры

~e Musík — бадзёрая [браву́рная] му́зыка

3) разм. до́бра прыгна́ны, бездако́рны, беззага́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)