прыга́дванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыга́дванне
Р. прыга́двання
Д. прыга́дванню
В. прыга́дванне
Т. прыга́дваннем
М. прыга́дванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыга́дванне ср.

1. вспомина́ние, припомина́ние;

2. напомина́ние;

3. упомина́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыга́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыгадваць — прыгадаць і прыгадвацца — прыгадацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вспомина́ние успаміна́нне, -ння ср., прыга́дванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припомина́ние прыпаміна́нне, -ння ср., нага́дванне, -ння ср., прыга́дванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Erwähnung

f -, -en (у)зга́дванне, прыга́дванне; упаміна́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)