прывя́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прывя́не прывя́нуць
Прошлы час
м. прывя́ў прывя́лі
ж. прывя́ла
н. прывя́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час прывя́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывя́ць сов. привя́нуть, слегка́ завя́нуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывя́ць, ‑вяну, ‑вянеш, ‑вяне; зак.

1. Трохі, не поўнасцю завяць, звяць. Сонца пякло, трава прывяла, хто-ніхто кінуў ужо касіць. Мележ.

2. перан. Разм. Страціць бадзёрасць; зменшыць запал, заўзятасць. Аж тут Мальвіна тыц сюды! Прывяў пан Богут — будзе буча. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывя́ць leicht verwélken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прывя́нуць сов., см. прывя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

привя́нуть сов., разг. прывя́нуць, прывя́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывя́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Тое, што і прывяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)