прывя́званне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прывя́званне |
| Р. |
прывя́звання |
| Д. |
прывя́званню |
| В. |
прывя́званне |
| Т. |
прывя́званнем |
| М. |
прывя́званні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прывя́званне ср.
1. в разн. знач. привя́зывание; привя́зка ж.; прича́л м.;
2. перен. привя́зывание;
1, 2 см. прывя́зваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прывя́званне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. прывязваць — прывязаць (у 1 знач.) і прывязвацца — прывязацца (у 1, 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прывяза́ць, -яжу́, -я́жаш, -я́жа; -яжы́; -я́заны; зак.
1. што і да чаго. Прымацаваць, завязваючы.
П. лейцы да канавязі.
2. каго-што да каго-чаго. Прымацаваць, злучаючы рэменем, вяроўкай і пад.
П. каня да дрэва.
3. перан., што да чаго. У думках злучыць, суаднесці з чым-н.
П. пабудову да мясцовасці.
|| незак. прывя́зваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прывя́зка, -і, ДМ -зцы, ж. і прывя́званне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
привя́зывание
1. прывя́званне, -ння ср.;
2. прывя́званне, -ння ср.; см. привя́зывать 1, 2;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыпіна́ць 1, незак. тр. да прыпя́ць ’прыхіліць; прымацаваць; зачыніць’ (ТСБМ) < пяць, пну (гл.). Сюды ж прыпіна́нне ’прывязванне’ (Байк. і Некр.), прыпіна́цца ’прыціскацца’ (тамсама). Укр. припи́ночка ’вяроўка, якой прывязваюць жывёлу на пашы’.
Прыпіна́ць 2 ’настойваць узяцца за што-небудзь’; ’папракаць, упікаць, рабіць вымовы’ (Нас., Байк. і Некр.; шальч., Сл. ПЗБ), сюды ж назоўнікі прыпіна́нне ’выгаворванне, упіканне’ (Нас., Байк. і Некр.), прыпі́нкі ’папрокі’ (Нас.). Рус. кур. припина́ть ’прыгнятаць, уціскаць’, укр. припина́тися ’чапляцца з чым-небудзь да кагосьці’. Пераноснае значэнне дзеяслова прыпінаць 1 (гл. папярэдняе слова); несумненна, паўплывала і семантыка дзеяслова ўпікаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
привя́зка ж.
1. (действие) прывя́званне, -ння ср., прывя́зка, -кі ж.;
2. (то, что прикреплено к чему-л. узлом) прывя́зка, -кі ж.;
3. стр., архит. прывя́зка, -кі ж.;
привя́зка зда́ния прывя́зка буды́нка;
4. (придирка) уст. прычэ́пка, -кі ж., прыдзі́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)