Verbum

анлайнавы слоўнік

прывыка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывыка́нне ср. привыка́ние; свыка́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывы́кнуць, -ну, -неш, -не; прывы́к, -кла; -ні; зак.

1. да чаго і з інф. Набыць прывычку да чаго-н.

П. рана ўставаць.

2. да каго-чаго. Асвоіцца з кім-, чым-н.

П. да новых знаёмых.

|| незак. прывыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прывыка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

привыка́ние прывыка́нне, -ння ср.; прызвыча́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свыка́ние звыка́нне, -ння ср., прывыка́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

habit-forming [ˈhæbitˌfɔ:mɪŋ] adj. які́ стварае ўсто́йлівую прывы́чку; які́ выклікае прывыка́нне (пра лекавыя сродкі, наркотыкі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Gewöhnung

f -, -en

1) прывучэ́нне, прывыка́нне

2) звы́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)