прывучы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прывучу́ся прыву́чымся
2-я ас. прыву́чышся прыву́чыцеся
3-я ас. прыву́чыцца прыву́чацца
Прошлы час
м. прывучы́ўся прывучы́ліся
ж. прывучы́лася
н. прывучы́лася
Загадны лад
2-я ас. прывучы́ся прывучы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час прывучы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывучы́цца сов.

1. приучи́ться;

2. охот. втрави́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак.

Выпрацаваць у сябе якую‑н. звычку, навык да чаго‑н. Прывучыцца да акуратнасці. □ — Не бачыш, я займаюся трэніроўкай. Хачу прывучыцца, каб галава не кружылася. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывуча́цца, прывучы́цца sich (D) etw. ángewöhnen (прывыкнуць); lérnen vt (навучыцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прывучы́ць, -учу́, -ўчыш, -ўчыць; -ўчаны; зак., каго (што), да каго-чаго і з інф.

Прымусіць прывыкнуць да каго-, чаго-н., навучыць чаму-н., выпрацаваць навык да чаго-н.

П. да парадку.

|| незак. прывуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прыву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. прывучы́цца, -учу́ся, -ўчышся, -ўчыцца; незак. прывуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прыву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. прывучэ́нне, -я, н. і прыву́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приучи́ться прывучы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

втрави́ться

1. охот. прывучы́цца;

2. перен. уцягну́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбэ́сціцца, -бэ́шчуся, -бэ́сцішся, -бэ́сціцца; зак.

1. Маральна распусціцца, прывучыцца да дрэнных звычак.

2. Стаць непаслухмяным, разбалавацца, раздурэць.

Дзеці зусім разбэсціліся.

|| незак. разбэ́шчвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. разбэ́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увасса́цца, увассецца; пр. увассаўся, ‑ссалася; зак.

Прывучыцца, прывыкнуць ссаць (грудзі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывуча́цца несов., возвр., страд. приуча́ться; втра́вливаться; см. прывучы́цца, прывуча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)