прыволока

Том: 29, старонка: 306.

img/29/29-306_1598_Прыволока.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Прывала́ць (прывола́ць) ’прыцягнуць сілай’ (ТС). Відаць, з польск. przywołać ’паклікаць’, збліжанага з прывалачы́ < валачы́ (гл.). Да апошняга параўн. прыволо́ка ’набрыдзь’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)