прыво́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыво́з
Р. прыво́зу
Д. прыво́зу
В. прыво́з
Т. прыво́зам
М. прыво́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыво́з, -у, м.

1. гл. прывезці.

2. Тое, што прывезена, прывезеныя тавары (разм.).

Вялікі п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыво́з, -зу м. приво́з; (из-за границы — ещё) ввоз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыво́з, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прывозіць — прывезці.

2. Тое, што прывезена. Вялікі прывоз. □ Калісьці па гэтых блоках падымалі купцы прывоз з барж, цяпер практычныя амстэрдамцы карыстаюцца імі, каб падняць на трэці-чацвёрты паверх купленую шафу альбо ложак. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыво́з м. Zúfuhr f -, -en, Ánfuhr f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыве́зці, -язу́, -язе́ш, -язе́; -язём, -езяце́, -язу́ць; -ёз, -е́зла; -язі; -е́зены; зак., каго-што.

Даставіць, завезці.

|| незак. прыво́зіць, -о́жу, -о́зіш, -о́зіць.

|| наз. прыво́з, -у, м. і прыво́зка, -і, ДМ -зцы, ж. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приво́з прыво́з, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приво́зка ж., разг. прыво́з, -зу м., прыво́зка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zúführung

f -, -en падво́з, прыво́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dowóz, ~ozu

dow|óz

м. прывоз, падвоз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)