прыво́д², -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Механізм або сістэма механізмаў для прывядзення ў рух розных машын.

Электрычны п.

|| прым. прывадны́, -а́я, -о́е.

П. пас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыво́д

‘прылада’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыво́д прыво́ды
Р. прыво́да прыво́даў
Д. прыво́ду прыво́дам
В. прыво́д прыво́ды
Т. прыво́дам прыво́дамі
М. прыво́дзе прыво́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыво́д

‘дзеянне; прымусовая дастаўка каго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыво́д прыво́ды
Р. прыво́ду прыво́даў
Д. прыво́ду прыво́дам
В. прыво́д прыво́ды
Т. прыво́дам прыво́дамі
М. прыво́дзе прыво́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыво́д¹, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. прывесці.

2. Прымусовая дастаўка ў органы следства або ў суд тых, хто не з’явіўся па выкліку, а таксама часовы арышт для допыту (афіц.).

Хуліган ужо мае некалькі прыводаў у міліцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыво́д I, -ду м., юр. приво́д

прыво́д II м., тех. при́во́д;

зубча́сты п. — зубча́тый при́во́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыво́д ​1, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прыводзіць — прывесці (у 1 знач.).

2. Спец. Прымусовая дастаўка каго‑н. (абвінавачанага, сведкі і пад.) у выпадку адмаўлення прыйсці добраахвотна. // Арышт, затрыманне з дастаўкай у органы міліцыі або ў месца папярэдняга зняволення. Хуліган меў некалькі прыводаў.

прыво́д ​2, ‑а, М ‑дзе, м.

Прылада для прывядзення ў рух якой‑н. машыны, механізма і пад. Электрычны прывод. Конны прывод. // Частка такой прылады ў выглядзе суцэльнага раменнага паса, які злучае машыну, механізм, станок і пад. з крыніцай энергіі. Дрэвы спілоўвалі і ручным спосабам і піламі з прыводам ад невялічкага маторчыка. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывод,

прымусовае суправаджэнне.

т. 13, с. 59

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прывод,

энергасілавая канструкцыя.

т. 13, с. 59

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прыво́д м

1. Herbéiführen n -s; Heránbringen n -s, Vórführung f -;

2. юрыд Arrést m -(e)s, -e;

3. тэх Ántrieb m -(e)s, -e, Transmissión f -, -en; Getríebe n -s, - (перадатачны механізм)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сідзі́-прыво́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сідзі́-прыво́д сідзі́-прыво́ды
Р. сідзі́-прыво́да сідзі́-прыво́даў
Д. сідзі́-прыво́ду сідзі́-прыво́дам
В. сідзі́-прыво́д сідзі́-прыво́ды
Т. сідзі́-прыво́дам сідзі́-прыво́дамі
М. сідзі́-прыво́дзе сідзі́-прыво́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)