Verbum

анлайнавы слоўнік

прыве́шванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыве́шванне ср. приве́шивание, приве́ска ж.; см. прыве́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыве́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прывешваць — прывесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыве́сіць, -е́шу, -е́сіш, -е́сіць; -е́шаны; зак., што.

Прымацаваць у вісячым становішчы.

П. лямпу да столі.

|| незак. прыве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыве́шванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приве́шивание

1. прыве́шванне, -ння ср.; прычапля́нне, -ння ср.; прычэ́пліванне, -ння ср.;

2. дава́жванне, -ння ср.; см. приве́шивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приве́ска ж., разг.

1. прыве́шванне, -ння ср.; прычэ́пліванне, -ння ср.;

2. дава́жванне, -ння ср.; см. приве́шивать;

3. (то, что привешено как украшение) прыве́ска, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)