прыве́сіць, -е́шу, -е́сіш, -е́сіць; -е́шаны; зак., што.

Прымацаваць у вісячым становішчы.

П. лямпу да столі.

|| незак. прыве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыве́шванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыве́сіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыве́шу прыве́сім
2-я ас. прыве́сіш прыве́сіце
3-я ас. прыве́сіць прыве́сяць
Прошлы час
м. прыве́сіў прыве́сілі
ж. прыве́сіла
н. прыве́сіла
Загадны лад
2-я ас. прыве́сь прыве́сьце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыве́сіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыве́сіць сов. приве́сить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.

Прымацаваць да чаго‑н. так, каб вісела. Прывесіць лямпу да столі. □ [Гаспадыня:] — Дайце ваша футра хіба, я прывешу. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прывесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыве́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прывесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыве́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прывешваць — прывесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыве́шаны приве́шенный; см. прыве́сіць;

◊ до́бра п. язы́к — хорошо́ приве́шенный язы́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приве́сить сов.

1. прыве́сіць; (прицепить) прычапі́ць, мног. папрычэ́пліваць;

2. (прибавить к весу) дава́жыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прычапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. Зачапіўшы за што-н., прывесіць або прышпіліць (разм.) да чаго-н.

П. значок.

2. Счапіўшы, далучыць, прымацаваць.

П. касілку да трактара.

|| незак. прычэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае і прычапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прычэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (да 2 знач.) і прычэ́пліванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)